A. Alberts & H.J. Friedericy, schrijvers

 

 

 

 

Utrechts Nieuwsblad, 30 juni 1962

 

De eerste etappe van Friedericy

 

EEN BIJZONDER warm en prettig gevoel kreeg ik bij het lezen van het boek van Friedericy ‘De eerste etappe’ (uitgave Querido) een bundeling van brieven waarin een jongeman die in de jaren twintig als bestuursambtenaar door Celebes trekt, zijn ervaringen beschrijft voor zijn in Holland achtergebleven ouders.

 

  Het genoegen dat ik aan deze bundel beleefde, ontstond door een combinatie van zo uiteenlopende factoren, dat ik wel geloof dat er veel lezers zullen zijn voor wie tenminste een van die factoren een reden kan worden zich eveneens dat warme en prettige gevoel te verschaffen door dit laatste boek van Friedericy te lezen.

 

  Een van de in het oog lopende factoren is dat het boek handelt over het leven in het vroegere Nederlands-Indië en wel over een bijzonder fascinerend deel, het land van de Boeginezen en Makassaren, zuid-Celebes. Voor wie geen Indische achtergrond heeft blijven er genoeg andere factoren over. Deze bundel brieven is een stukje Nederlandse geschiedenis en daarmee bedoel ik niet: koloniale geschiedenis. Het is een stukje geschiedenis over de invloed die het leven in de tropen heeft gehad op de Nederlander die daar leefde en via hem op zijn nageslacht, vrienden en familie, die nu weer in Nederland wonen en daar een eenheid moeten vormen.
  Verder is ‘De eerste etappe’ hartverwarmend door de persoon van de schrijver die zich als mens in zijn brieven op onopvallende en prettige wijze manifesteert. Begrip hebben voor, rekening houden met de medemens, worden op indirecte wijze, haast zijns ondanks lijkt me, door de schrijver tot iets vanzelfsprekends gemaakt waardoor we ons als mens en als onderdeel van een mogendheid met koloniën nog zo gek niet voelen. En dat terwijl het ons in deze tijd vaak wel moeilijk gemaakt wordt ons ‘nog zo gek niet’ te voelen.
  Tenslotte dan is Friedericy een boeiend verteller, kleurrijk in zijn beschrijvingen van mensen, landschappen en verschillende samenlevingen en heel persoonlijk in het soort anekdotes dat hij daarbij opdist.

 

AYA ZIKKEN    



 

Laatste wijziging: 09.06.2015